هوش مصنوعی در فناوری نظامی - 8 کاربرد و مثال
هوش مصنوعی در فناوری نظامی -هوش مصنوعی (AI) به یک نیروی دگرگون کننده در بخش های مختلف تبدیل شده است. و حوزه نظامی نیز از این قاعده مستثنی نیست. هوش مصنوعی با توانایی پردازش حجم عظیمی از داده ها، تجزیه و تحلیل الگوهای پیچیده و تصمیم گیری فوری، فناوری نظامی را متحول کرده است.
با این حال، بخش دفاعی هوش مصنوعی را به روش‌های مختلفی به کار می‌گیرد که اغلب درک اینکه چقدر انقلابی است دشوار است.
هوش مصنوعی خواه توسعه وسایل نقلیه خودران را تسهیل کند و یا نقش مهمی در امنیت سایبری ایفا کند، زیربنای بسیاری از پیشرفت‌های مهم بخش دفاعی در سال‌های اخیر است.
با در نظر گرفتن این موضوع، هشت مورد از قدرتمندترین کاربردهای هوش مصنوعی در فناوری نظامی را بررسی خواهیم کرد و در مورد معنای آنها برای این بخش به طور کلی بحث خواهیم کرد.
1. سلاح های خودمختار و سیستم های خودرو
یکی از قابل توجه ترین راه هایی که ارتش ها از هوش مصنوعی استفاده می کنند، توسعه سلاح های خودران و سیستم های خودرو است.
وسایل نقلیه هوایی بدون خدمه (پهپاد)، وسایل نقلیه زمینی و زیردریایی ها برای عملیات شناسایی، نظارت و جنگ به کار گرفته می شوند و در آینده نقش فزاینده ای خواهند داشت.
در حالی که هنوز تا اجرای گسترده فاصله دارد، اتخاذ سیستم‌های خودمختار می‌تواند به طور اساسی نحوه تصور ما از درگیری نظامی را تغییر دهد و شرکت‌کنندگان انسانی را از میدان نبرد بیشتر دور کند.
این یک نگرانی اساسی برای بسیاری از ارتش های پیشرو است که سرمایه گذاری قابل توجهی برای اطمینان از به روز بودن قابلیت های خودمختار و توسعه با سرعت لازم انجام می دهند.
2. سیستم های فرماندهی و کنترل هوشمند
هوش مصنوعی با فعال کردن تجزیه و تحلیل داده ها، تصمیم گیری و آگاهی موقعیتی در زمان واقعی، سیستم های فرمان و کنترل را متحول می کند.
سیستم‌های مبتنی بر هوش مصنوعی به داده‌های بسیار بیشتری دسترسی دارند و تجزیه و تحلیل را بسیار کارآمدتر و سریع‌تر از بازیگران انسانی انجام می‌دهند و به آنها امکان می‌دهد عوامل بیشتری را هنگام تحلیل در نظر بگیرند.
گفته می‌شود، در آینده نزدیک، سیستم‌های هوش مصنوعی با ساده‌سازی وظایف پردازشی ساده و ارائه داده‌ها و راهنمایی‌هایی که برای تصمیم‌گیری آگاهانه به تصمیم‌گیرندگان نیاز دارند، هوش انسانی را تقویت خواهند کرد.
به این ترتیب، این فناوری به بهینه سازی برنامه ریزی ماموریت، تخصیص منابع و عملیات تاکتیکی کمک خواهد کرد.
3. انجام تعمیر و نگهداری پیش بینی
بسیاری از موفقیت های نظامی به مدیریت و برنامه ریزی پشت خط بستگی دارد.
به عنوان مثال، اطمینان از اینکه تجهیزات نظامی در اوج بودن شرایط برای موفقیت ماموریت بسیار مهم است.
بدون تجهیزات به خوبی نگهداری شده، مزیت های استراتژیک و تکنولوژیکی قابل تحقق نیستند و سیستم ها شروع به خراب شدن می کنند.
بخش دفاعی می تواند از الگوریتم های هوش مصنوعی برای تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده از حسگرهای میدان نبرد و سایر منابع برای پیش بینی خرابی تجهیزات قبل از وقوع استفاده کند.
با تجزیه و تحلیل داده‌های موجود و شناخت الگوها و ناهنجاری‌ها، سیستم‌های تعمیر و نگهداری پیش‌بینی‌کننده می‌توانند برنامه‌های تعمیر و نگهداری را بهینه کنند، زمان خرابی کلی را کاهش دهند و قابلیت اطمینان دارایی‌های نظامی را افزایش دهند.
به نوبه خود، این تضمین می کند که واحدها می توانند با حداکثر ظرفیت عمل کنند و نقش استراتژیک و عملیاتی خود را ایفا کنند.
4. لجستیک و نگهداری
همچنین می‌توانیم منطق پشت تعمیر و نگهداری پیش‌بینی‌کننده را برای سیستم‌های لجستیک و تعمیر و نگهداری گسترده‌تر اعمال کنیم.
جنگ مدرن به شبکه‌های لجستیکی پیچیده و وابسته به هم وابسته است که نیاز به مدیریت دقیق دارد.
در حالی که ارتش ها این شبکه ها را در طول سال ها تقویت کردند، هنوز هم مستعد خطاهای انسانی هستند و به دور از بهینه سازی هستند.
ارتش ها می توانند از فناوری های مبتنی بر هوش مصنوعی برای کمک به کاهش هزینه های کلی، به حداقل رساندن نیاز به نیروی انسانی و بهینه سازی توزیع و حمل و نقل استفاده کنند.
با گسترش اینترنت اشیا (IoT) و افزایش تعداد ورودی های داده در دسترس، توانایی هوش مصنوعی برای خودکارسازی موفقیت آمیز بخش های بزرگی از فرآیند لجستیک به طور تصاعدی بهبود می یابد.
این امر سیستم‌های لجستیکی کارآمدتر و پاسخگو را ایجاد می‌کند که با شرایط متغیر سازگار می‌شوند تا بهترین نتایج ممکن را ارائه دهند.
5. تشدید امنیت سایبری
بخش دفاعی به طور فزاینده ای به سیستم ها و شبکه های دیجیتالی به هم پیوسته وابسته است.
در حالی که این امر آن را قادر می‌سازد تا به چیزهای قابل توجهی دست یابد و فناوری‌های با قابلیت‌های روزافزونی را توسعه و به کار گیرد، اما یک ضعف بالقوه است.
اگر یک بازیگر دشمن امنیت آن سیستم ها را به خطر بیندازد، پیامدهای آن می تواند شدید باشد.
خوشبختانه هوش مصنوعی نقشی حیاتی در شناسایی و کاهش تهدیدات سایبری ایفا می کند.
الگوریتم‌های یادگیری ماشینی برای تجزیه و تحلیل ترافیک شبکه، شناسایی آسیب‌پذیری‌های احتمالی و پاسخ به حملات سایبری در زمان واقعی کار می‌کنند. این به امنیت شبکه ها در برابر حمله کمک می کند.
چنین سیستم‌هایی همچنین از حوادث قبلی درس می‌گیرند و دائماً در حال تکامل هستند و یک زیرساخت امنیتی سایبری چابک و پاسخگو ایجاد می‌کنند.
6. اطلاعات و نظارت
هوش مصنوعی در حال متحول کردن عملیات جمع آوری اطلاعات و نظارت است.
تکنیک‌های پیشرفته بینایی کامپیوتری، تجزیه و تحلیل حجم وسیعی از داده‌های تصویری و ویدئویی را ممکن می‌سازد و به شناسایی هدف، ردیابی و تشخیص اشیا کمک می‌کند.
الگوریتم‌های هوش مصنوعی می‌توانند مقادیر عظیمی از داده‌ها را از منابع مختلف، از جمله رسانه‌های اجتماعی، برای استخراج اطلاعات مرتبط و افزایش آگاهی موقعیتی غربال کنند.
این قابلیت‌های اطلاعاتی را به سطح کاملاً جدیدی میبرد. در طول چند دهه گذشته، ما شروع به شناخت و درک بهتر مقدار انبوه داده ای که سیستم های دیجیتال مدرن تولید می کنند، کرده ایم.
با این حال، از آنجایی که مکانیسم های تجزیه و تحلیل خود را به اندازه کافی توسعه نداده بودیم، راه های کمی برای استفاده از آن داده ها داشتیم.
این امر با پذیرش و اجرای فناوری های پیشرفته هوش مصنوعی تغییر کرده است.
اکنون می‌توانیم آن داده‌ها را تجزیه و تحلیل کنیم و بینش‌های ارزشمندی برای اطلاع‌رسانی به سیستم‌های تشخیص تهدید و اطلاعات ایجاد کنیم.
7. سیستم های پشتیبانی تصمیم
در موقعیت های پرفشار، بازیگران در سراسر سلسله مراتب نظامی به اطلاعات دقیق و به موقع نیاز دارند تا بهترین تصمیم ممکن را بگیرند.
با این حال، فرآیندهای تصمیم گیری انسانی ناقص هستند و اغلب منجر به نتایج غیربهینه می شوند. یکی از موانع اصلی در دسترس بودن اطلاعات است.
بازیگران انسانی نمی توانند در همه عوامل مرتبط نقش داشته باشند. سیستم های پشتیبانی هوش مصنوعی می توانند.
برنامه‌های هوش مصنوعی با پردازش جریان‌های داده‌های متنوع، از جمله اطلاعات بی‌درنگ، داده‌های آب‌وهوا، اطلاعات لجستیکی، شناسایی خودکار هدف و مجموعه‌ای بی‌پایان از منابع دیگر، می‌توانند سناریوهای متعددی را ارزیابی کنند، خطرات را ارزیابی کنند و دوره‌های عمل بهینه را توصیه کنند.
باز هم، این نوع برنامه برای جایگزینی تصمیم گیری انسانی طراحی نشده است، بلکه آن را تقویت و بهبود می بخشد.
8. شبیه سازی و آموزش
شبیه سازی های مبتنی بر هوش مصنوعی و محیط های مجازی برای آموزش پرسنل نظامی در سناریوهای واقعی ضروری هستند.
حریفان مجازی هوشمند می توانند رفتار خود را تطبیق دهند، از تعاملات بیاموزند و تجربیات آموزشی واقع بینانه ارائه دهند.
نه تنها این، بلکه آنها می توانند پاسخ ها و محرک های آموزشی خود را برای افراد خاص تنظیم کنند.
این امکان را برای رژیم های آموزشی سفارشی فراهم می کند که برای ایجاد ضعف های شخصی کار می کنند.
سیستم‌های آموزشی مبتنی بر هوش مصنوعی به توسعه مهارت‌های حیاتی، توانایی‌های تصمیم‌گیری و آگاهی از موقعیت کمک می‌کنند و پرسنل نظامی را برای محیط‌های عملیاتی پیچیده و پویا آماده می‌کنند.
این فراتر از نبردهای خط مقدم به استراتژی های میدان نبرد گسترده تر است. همچنین بدون اینکه پرسنل را در معرض خطر قرار دهد به این مهم دست می یابد.
در نهایت، شبیه‌سازی‌های آموزشی مبتنی بر هوش مصنوعی در درازمدت بسیار مقرون‌به‌صرفه‌تر از معادل‌های واقعی خود خواهند بود.
